به نام خدایی که بنده هاشو خیییییلیییییی دوست داره …

سلام به همه ی دوستانی که نشستنو دارن این متنو میخونن،صحبت امروز من در مورد دوسته…

میگم این دوستا چی دارن که وقتی باهاشون هستی این همه بهت خوش میگذره ،حتی گاهی اوقات غماتم فراموش میکنی یااصلا یادت میره دو دقیقه پیش تو خونه چه اتفاقی افتاد .

تو مدرسه،تودانشگاه،تو خونشون تو خونمون،موقع تفریح اصلا هر جا که با هم باشیما خوش میگذره  همین که کنار هم نشستیمو حرف میزنیمم همینطور .البته آدم خیلی باید رو دوست یابی وهمنشینش دقت کنه چرا که همنشین بد خیری نداره الکی خوشنو ظاهر خوبی به همراه دارن..

دوست خوب خیلی کمکمون میکنه مثله یه همدم همیشه باهاته البته سخت تر از دوست یابی نگهداری از دوسته ،یعنی حرکتی از خودت نشون ندی که رفیقتو برنجونیو از دستش بدی ،بد خلق نباشی که کسی طرفت نیاد چون افرادی که دوست ندارن ،یه جورایی ناتوانند همون طور که امام متقیان ما امام علی (ع) عرض کردند:ناتوان ترین مردم کسی است که دوستی نداشته باشد ناتوان تر از آن کسی است که دوست خود را از دست دهد  ….

یکی از عامل هایی که میتونه رابطه ی دوستی رو از هم بپاشونه توقعات بالاست …یعنی اینکه دوستته فرشته ی آرزوهات نیست که تمام خواسته هاتو ازش میخوای  از پدر خودت همچین انتظاریو داشتی که از این طفلکی میخوای سعی کنیم از دوستامون توقع بی جا و بالایی نداشته باشیم گاهی اوقات این توقع پشت بند خودش کلی راه های دیگه برای از بین بردن این رابطه ها داره ؛دست کم نگیریمش  خیلیی کلکه …

امیدوارم پیوند دوستیتون این قدری محکم باشه که با این بادا نلرزه ….الهی لباتون خندون ودلاتون خوش …(:(:(:

به نام خدای مهربان…

دیدید بعضی وقت ها که یه غذاهایی رو هوس میکنیم سریع یا درستش میکنیم… یا سفارشش میدیم…. یا تو یه سری از مواقع هم… بیخیالش میشیم..

ای کاش میشد بعضی از آدما روهم که هوس میکنی سریع یه جوری مال خود میکردی

مثلا یه شب خیلی هوس بودن دوستمونو کردیم و یه زنگ میزدیم مثله این پیتزاییا  سریع میاوردنش دم در ،یا هر آدمه دیگه ای رو که خیلی دوسش داریم وبودنش بهمون آرامش میده

چقدر جالبند این افرادی که حضورشون به آدم آرامش میده، اصلا همین که بشیننو نگاشون کنی کافیه انگار آرامشو از اونا گرفتن. این جور افراد زیاد تو زندگی انسان ها نیستند ،زیاد نیستند اما همین که هستند خدا رو شکر .

مادرم… اولین کسی که آرامش واقعی رو بهم هدیه داد، کسی که با وجودش بهم فهموند معنی حقیقی این مقوله ی آرامش چیه،به خصوص وقتی که بعد از مدت ها ،بعد از کلی دوری و سختی میبینیشو  تو آغوش گرم و پرمحبتش گم میشی..!!!

از وقتی که حظور صاحب الزمان رو درک کردم وفهمیدم که یک نفر هست که در آینده ظهور میکنه و هممون رو به اون آرامش الهی میرسونه دلم قرص شد ،وقتی که بهشون فکر میکنم ناخودآگاه لبخند رو لبام میشینه از اینکه یه روزی خدا غافل گیرمون میکنه واون بنده عزیزش رو برامون میفرسته…

وافراد عزیز دیگه ای که تو زندگیتن واین آرامشوبه اوجش میرسونن…

امیدوارم از دست ندینشون..ان شاالله

                          التماس دعا (:

بسم الله الرحمن الرحیم

امام رضا (ع):

      مَن أحَبَّ أن یَلقَی اللّهَ

وَ قَد کَمُلَ إیمَانُهُ وَحَسُنَ إسلَامُهُ

فَلیُوَالِ الحُجَّةَ صَاحِبَ الزَّمَانِ

القَائِمَ المُنتَظَر.

«هر کس که دوست دارد خدا را ملاقات کند،
در هر حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد،

باید بر ولایت حضرت حجت ،صاحب الزمان ،

قائم ومنتظر باشد.»

إثبات الهداة ،ج 2،ص 99

به نام او که هیچ گاه تنهایم نگذاشت…

و من گریخته ام ؛

و فرا رویم دام ها ؛

یا ضامن آهو؛

من یقین دارم دستان تو تنها سهم آهو نیست…

                 دوستت دارم مولایم آنقدر که هر روز هوس دیدن حرمت را میکنم..

پیشاپیش این روز مبارک رو به همه ی شما دوستان عزیز تبریک میگم ان شاالله این روز روز استجابت دعایتان باشد…

                                                                                                                                     التماس دعا

به نام او که داده هایش رحمت است و نداده هایش حکمت…

چندگاهیست وقتی میگویم: «و فی کلساعة»

دلم نمی سوزد که همه ساعاتم ازآن تو نیست

چندگاهیست وقتی می گویم: «ولیا و حافظا»

احساس نمی کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده

و قطره های اشکم را به نظاره نشسته است

چندگاهیست وقتی می گویم: «و قائدا وناصرا»

به یاد پیروزی لشکرت،

در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمیزند

چندگاهیست وقتی می گویم: «و دلیلا و عینا»

یقین ندارم که تو راهنما و نگهبان منی

چندگاهیست وقتی می گویم: «حتی تسکنه أرضک طوعا»

یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین،

من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم

چندگاهیست وقتی می گویم: «و تمتعه فیها طویلا»

  به حال آنانی که در زمان طولانی حکومت شیرین تو

طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم

اما چندگاهیست دعای فرج را چندبار می خوانم

تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد، هم اشکم بریزد،

هم در جست و جویت باشم،

هم سرپرستم باشی،

هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم

وهم احساس کنم خدا در

نزدیکی من است…..

و باز هم با شرم

می گویم : اللهم عجل لولیک الفرج 

یک سال دیگر هم گذشت

و چشممان به جمال مولای غایبمان روشن نشد…

و چرا بیاید؟ وقتی که اکثریت قریب به اتفاق ما شیعیان

در تمام سال از او غافلیم،

و قلیلی از ما نیز به هنگام مشکلاتمان از او یاد می‏کنیم…

اما آقای ما

به رو سیاهیمان نگاه نکن و به دستهایمان که خالی اند

و به زبانمان نیز گوش مسپار

که گناهکارتر از آن است که تو را با صداقت و اخلاص بخواند،

قلب آن اندک بندگان واقعی خداوند را ببين

که هر روز ـ صبح و شام ـ تو را مي‌خوانند…

                                           التماس دعا(: