​به نام الله??

درخت؛ قلب سبز زمین

به مناسبت روز درختکاری :

درخت یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه ای از تجلیات آفریدگار عالم است.

درخت نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث تلطیف هوا و موجب آسایش و رفاه مردم و صفا و پاکی طبیعت می باشد.

در دین مقدس اسلام، بنابر آیات و روایات و سیره معصومین(ع) می توانیم به نقش و اهمیت این نعمت و موهبت عظیم پروردگار عالم پی ببریم.

بر اساس آیات قرآن، یکی از مواهب و نعمت های خداوند در آخرت و یکی از ویژگی های بهشت که در آیات کریمه و روایات شریفه بارها به آن اشاره شده است، درخت می باشد:« در بهشت باغ هایی وجود دارد که از زیر درختانش نهرها جاریست».

در میان این درختان بهشتی، درختان میوه نیز وجود دارد، میوه هایی که به تعبیر قرآن « و فاکهه مما یتخیرون » است.

بسیاری از پیامبران و امامان معصوم (ع) ما کشاورز و باغدار بودند و خود با دست خود به کاشت و برداشت درختان اقدام می کردند و به این وسیله در عمران و آبادانی زمینی که خداوند به آن امر فرموده، اهتمام می ورزیدند، مثلاً حضرت علی(ع) چندین نخلستان را با دست مبارک خود احداث کرد و یا امام محمد باقر (ع) در کاشت درختان و کشت و زراعت حتی در گرمای تابستان، کوتاهی نمی فرمود.

پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) نیز علاوه بر دامداری و تجارت، به کشت درختان و زراعت اقدام می فرمود و در حفظ درختان، حتی در جنگ با دشمنان و اشغال سرزمین آنها، به سربازان اسلام تاکید می فرمود.

امام صادق (ع) فرموده‌اند: شش چیز است که پس از وفات مومن به او ملحق می‌شود و ثوابش به او می‌رسد: فرزندی که برای او استغفار کند و قرآن و مصحفی که از خود به جای گذارد و مردم آن را تلاوت کنند و درختی که بکارد و صدقه آبی که جاری گرداند و چاه آبی که بکند و سنتی که پس از مرگ او به آن اخذ و عمل شود.

” براساس این حدیث از اعمال ماندگار مومنان که حتی پس از مرگ مومن برایش سود و اجر الهی پایدار دارد، درختکاری است. باید سیره عملی و رفتار و گفتار پیامبر (ص) و امامان (ع) در درختکاری اسوه و الگوی مسلمانان قرار گیرد و درختکاری در بین مسلمانان رواج یابد. درختکاری عمل صالح و مستحب الهی است.

حضرت رسول (ص) فرمودند: خداوند درخت را برای انسان آفرید، از این‌رو او باید درخت را بکارد، آن را آبیاری کند و در حفظ آن بکوشد.

ایشان در حدیثی دیگر می‌فرمایند: هر وقت عمر جهان به آخر رسیده، هرگاه قیامت بخواهد قیام کند و عالم بخواهد منقرض شود و در دست یکی از شما نهال درختی باشد چنانچه بقدر کاشتن آن فرصت باشد، باید آن را بکارد و از فرصت باقیمانده استفاده نماید.(إن قامت الساعة وفی ید أحدکم فسیلة فإن استطاع أن لا تقوم حتى یغرسها فلیغرسها  - إذا قامت الساعة وفی ید أحدکم فسیلة فلیغرسها- صححه الشیخ الألبانی _رحمه الله_ فی “الأدب المفرد” (479) ، وفی “الصحیحة” (9) ،کذا الشیخ شعیب فی “مسند الإمام أحمد” (20/251) قال “إسناده صحیحٌ” .و فی التیسیر بشرح الجامع الصغیر (1/ 372) للمناوی :” “إن قَامَت السَّاعَة” أَی الْقِیَامَة “وَفِی یَد أحدکُم فسیلة” نَخْلَة صَغِیرَة ، “فإن اسْتَطَاعَ أَن لَا یقوم” من مَکَانَهُ ، “حَتَّى یغرسها فلیغرسها” ندباً ، وَأَرَادَ بِقِیَام السَّاعَة ؛ أماراتتها ، بِدَلِیل : حَدِیث “إِذا سمع أحدکُم بالدجال ، وَفِی یَده فسیلةٌ ، فلیغرسها ، فَإِن للنَّاس عَیْشًا بعد “. ومقصوده : الْأَمر بالغرس لمن یَجِیء بعدو ، وَإِن ظَهرت الأشراط وَلم یبْق من الدُّنْیَا إِلَّا الْقَلِیل 

روز زیباترین و شایسته ترین کار بر شما دوستان عزیز مبارک??

التماس دعا…